Een brug te ver

Langs de lijn waren we het er snel over eens: steden zijn leuk voor even, maar er gaat niets boven ons eigen Fijnaart. En dat gevoel werd voor mij bevestigd toen ik op de brug terug naar huis reed. Wat een warm gevoel van thuiskomen! Het glinsterende water, de rookpluimen van Shell (jawel, zelfs die maken me blij als ik het water oversteek), het voormalig Cash & Carry terrein, De Parel, de polders, de dijken, allemaal vertrouwde aanblikken. De rust en de ruimte, heerlijk!

Toch kwam ik ook tot een ander besef. Wat voor ons massaal en druk voelt, is voor iemand anders misschien juist huiselijk en gezellig. Wat voor ons kleinschalig en gemoedelijk is, voelt voor een ander misschien als te rustig en oersaai. Het is maar net wat je gewend bent. Zoeken we niet allemaal naar dat vertrouwde gevoel van thuiskomen? In de basis zijn we hetzelfde ondanks de verschillende plaatsen waar we opgroeien. 

Dus laten we het wat vaker door de ogen van een ander bekijken. Die brug oversteken voor een ander perspectief. En voelt dat soms als een brug te ver? Met een beetje verdraagzaamheid komen we allemaal een heel eind.