Eindstation voor buschauffeur Jan Kanters

Op vrijdag 29 november jl. reed Jan zijn laatste rit; een bijzondere, want naast gewone passagiers op lijn 103 naar Willemstad, zaten in de met vlaggetjes en teksten versierde bus ook familie, zijn baas en een oud-collega. Iets later dan gepland -tja, ook met een stadsbus kun je in de file komen- parkeerde Jan de bus bij het busstation in Fijnaart. De passagiers stapten over in een andere bus die de rit naar Willemstad zou afmaken. zodat Jan met zijn gezelschap, en met een paar buren en uw verslaggever die hen opwachtten bij het busstation, een lekker bakje koffie kon gaan drinken in de Fendertshof. Uw verslaggever maakte van die gelegenheid gebruik om de aanwezigen te vragen of zij wel eens iets te horen hadden gekregen over vreemde, spannende of grappige situaties die Jan als buschauffeur had meegemaakt.

Zoon Kelvin vertelde dat hij zich kon herinneren dat hij als ongeveer 6-jarige met al zijn klasgenootjes in de bus van zijn vader mee mocht naar de stalling in Roosendaal, waar ze uitleg kregen. Buren vertelden dat zij wisten dat Jan heel graag werkte tijdens carnaval, terwijl de meeste collega’s dat juist een vervelende tijd vonden: ga maar eens met zo’n 50 dronken mensen op pad! Jan vulde aan dat hij dan altijd wel goed moest kijken of er bij het eindstation niemand meer tussen de bankjes lag.

Oud-collega Toon Erkelens haakte hierop in en vertelde dat hij met Jan leuke tijden heeft beleefd. Met een ondeugende glimlach op zijn gezicht: “Tijdens carnaval namen we koude thee mee in zo’n Grolsch-beugelfles. Dan dronken we daaruit, expres zichtbaar voor de passagiers, en dan belden de passagiers, die zelf allemaal te diep in het glaasje hadden gekeken, naar onze centrale om te zeggen dat de chauffeurs zaten te drinken tijdens hun dienst! Haha! En toen we een keer in de Beekse Bergen tussen de wilde dieren reden, deden we voor de grap de achterdeur van de bus open. Natuurlijk is er niets gebeurd, maar wij als chauffeurs hadden de grootste lol!” Jan en Toon lachten allebei hartelijk toen ze vertelden hoe ze ook collega’s wel eens te grazen hebben genomen: “Als onze dienst erop zat en de bus door een collega werd overgenomen, zetten we de geldlade ‘op scherp’. Zodra de collega dan de eerste bocht om ging, vloog de geldlade open en rolde als het wisselgeld door de bus!”

De baas van Jan, John van den Broek, had ondanks de verhalen die hij hoorde, niets dan lovende woorden voor hoe Jan de 41 jaren als chauffeur heeft doorgebracht: “Jan is onze chauffeur die het zuinigst rijdt, zónder de cruise control te gebruiken, wat we bij alle chauffeurs juist stimuleren. Ook heeft Jan vrijwel zijn hele carrière schadevrij gereden. Daarnaast is Jan eerlijk en altijd flexibel en op zoek naar oplossingen: als er file is, zoekt hij een andere route om te zorgen dat de passagiers nog zo veel mogelijk op tijd aankomen. Verder is hij mentor geweest: hij heeft nieuwe collega’s opgeleid en de kneepjes van het vak geleerd.” Als belangrijkste goede eigenschap roemde John Jans betrokkenheid bij de reizigers: “Als er een aansluitende rit uitviel, belde Jan de centrale en zei: ‘Die ga ik rijden, want die mensen moeten naar huis’.” Jan vulde aan: “Ik vond een keer een knuffelbeertje op de grond. Ik wist van wie het was, want ja, als je vaak op dezelfde lijn rijdt, ga je je passagiers wel kennen. Ik heb het beertje bewaard en later teruggegeven aan de moeder. Die was zo blij.” John noemde Jan een van de topchauffeurs en gaf aan dat ze hem echt gaan missen!

Jan, geboren in Zevenbergen, maar al 40 jaar woonachtig in Fijnaart, was van oorsprong vrachtwagenchauffeur. Door de gouden tip van een oom dat er bij touringcarbedrijf West-Brabant Express chauffeurs gezocht werden, begon Jans carrière op de bus; als touringcarchauffeur heeft hij vele ritten naar het buitenland gemaakt.
Vanaf 1983 is Jan bij de BBA in dienst gekomen, waar zijn eerste rit van Chaam naar Breda ging. Daarna volgden er nog ontelbare. En niet alleen op de lijndiensten; ook reed Jan o.a. NAC-supporters, asielzoekers, voor de NS, het bloemencorso en voor campings. Jan heeft berekend dat hij per jaar ongeveer 42.000 kilometer reed, dus na 41 jaar is dat ruim 1.700.000km! De wielen van de bus zijn dus, zoals het kinderliedje zegt, heel wat keren rond gegaan.

In de loop der jaren is de naam van Jans werkgever meerdere keren gewijzigd: van BBA, via Connex en Veolia naar het huidige Arriva. Jan is de werkgever altijd trouw gebleven, maar wisselde soms wel van ‘depot’ waardoor hij elke busroute in West- en Midden-Brabant kan dromen. Maar ook voor ritten naar Utrecht en Antwerpen draaide hij zijn hand niet om.

Uiteraard ging er ook bij Jan wel eens iets mis, zoals het voorbijrijden van een halte of een verkeerde straat inrijden. Maar Jan is geen dag chagrijnig naar zijn werk gegaan. Hij kijkt terug op een hele leuke tijd met de passagiers en collega’s.
Jan bedankt Arriva, en natuurlijk ook zijn collega’s, maar vooral alle passagiers die in de afgelopen 41 jaar met hem zijn meegereden voor hun vertrouwen in hem.
En mocht u nu denken dat Jan zich gaat vervelen met zijn vrije tijd? Dat zal niet snel gebeuren; zijn eerste pensioendagen was hij al druk met het opbouwen van zijn jaarlijkse kerstdorp. Alleen heeft hij dat nu niet in zijn eigen woning gedaan, maar in de Fendertshof, zodat het nu voor velen te bewonderen is!