Herinnering aan Michael Daamen

Onder leiding van Gé van Bogtrop, oud-directeur van Shell, mocht ik als raadslid deelnemen aan de bijeenkomsten in het Hervormd Centrum in Dinteloord.
Het TOM organiseerde inspraakavonden over het te ontwikkelen A.F.C. en aangrenzende dorpen zoals Heijningen mochten daar hun belangen ventileren, maar omdat ik van het herinrichten van het landschap geen bal verstand had, heb ik Michael Daamen gevraagd of hij mij wilde helpen en dat deed hij gewoon.
Al gauw kwamen wij tot het besef dat het A.F.C. onomkeerbaar was en richtten wij (Michael dus) ons op compensatie voor de licht- en geluidsoverlast aan de noordzijde van de Dintel.

Terwijl het A.F.C. gestalte kreeg en de windmolens ook al waren geplaatst, was er nog geen sprake van compensatie terwijl toch de gelden die ingebracht zijn door molenboeren en het A.F.C. op de plank lagen voor land-inpassingen. Van het geld -dat geoormerkt is- ligt nog 2 miljoen euro in de kluis van de gemeente Steenbergen, geld waarmee je Sleutelproject 1, dat aan de noordzijde van het A.F.C. ligt , binnen de grenzen van Moerdijk, zou kunnen financieren. Het project behelst de 'Beleving en natuur langs de Dintel', fietsen en wandelen langs de Dintel en visuele afscherming en aanleg van ecologische verbindingszone!

Daar ik in juni 2012 ben gestopt als raadslid zijn Michael en ik ieder onze eigen weg gegaan, maar we hadden nog wel contact en toen ik bij hem was liet hij trots zijn eigen landschapsinpassing zien. Hij had een strook grond gekocht en ingericht naar zijn eigen ideeën; achterin een ondiepe poel welke in verbinding stond met de dijksloot en gevuld was met diverse waterplanten en de grond daarvan had hij achter de woning als een brede rug uitgesmeerd waarop hij eikenbomen had geplant om toch enigszins het licht van de kassen te weren. Dit was nu echt Michaels eigen landschapsinpassing, geheel in eigen beheer en op eigen kosten; knap staaltje werk en het getuigt van een enorm doorzettingsvermogen.

Intussen is Michael aangeschoven bij Moerdijk waar men, mocht het brede plan niet lukken -denkt u aan routes, Ecologische verbindinsgZone (EVZ), en visuele afscherming, met draagvlak van omgeving en agrariërs, wat alleen haalbaar is bij cofinanciering- dan kiest men voor een minimum variant met een beperkt budget waarmee men toch probeert op gebied van visuele afscherming zo goed mogelijk maatregelen te treffen. En hier moet Michael ook weer een stuk van zijn ideaal inleveren: ondanks veelvuldig overleg met betrokken belangengroepen blijven helaas tastbare resultaten uit. Zal er ooit nog een boom geplant worden?  

Het proces verloopt moeizaam terwijl hij barst van enthousiasme en goede ideeën. Dan belandt Michael Daamen in gesprekken met Brabants Landschap, Brabantse Delta en gemeente Moerdijk over het realiseren van een Ecologische VerbindingsZone vanaf de Tonnekreek tot aan de Dintel aan de Slobbegorsedijk; dit is dan wat nog haalbaar is als enige compensatie wat landschappelijke inpassing betreft. Wat licht- en geluidsoverlast betreft vanuit de overkant van de Dintel heeft het natuurlijk geen enkel effect. Toch zet Michael zich weer maximaal in om dan toch dit te kunnen realiseren en wacht hem weer een lang traject van bijeenkomsten, gesprekken en onderhandelingen met betrokkenen.  

Vooral het verwerven van gronden vergt tijd, men is niet zo makkelijk bereid om grond af te staan of te ruilen en ik moet Michael prijzen om zijn vastberadenheid om deze troostprijs binnen te halen.

En nu zijn we zover, de Ecologische VerbindingsZone is een feit, zij het dat op enige plaatsen geen aaneensluiting is verkregen, wat jammer is; niet iedereen was bereid om mee te werken en ook het budget was beperkt. 
Maar laat ons, net als Michael, niet zeuren en ons prijzen met hetgeen wél bereikt is, want ook dat was een worsteling. Doch onze grote initiatiefnemer is er niet meer, een gegeven dat wij allen anders hadden willen zien maar er zijn hogere machten waar wij als sterveling machteloos bij zijn.

Vrijdag 13 oktober was het dan zover, vele genodigden kwamen naar de boerderij van Steendijk om uiteindelijk voor Michael Daamen in de Elisabethweg een gedenksteen te onthullen. Na de toespraak van wethouder Bennie Blom en Angelien Hagenaars van waterschap Brabantse Delta ging de stoet richting Elisabethweg. Mevrouw Jeanne Daamen-Rommen mocht met Neo, haar achterneefje de grote steen voor Michael onthullen, helaas was de plaat met de tekst nog niet klaar.