Op bezoek in het Nationale Watersnoodmuseum

Als nog redelijk valide mens sta je te kijken wat een logistiek gebeuren dat is: de chauffeur zet de rolstoel met passagier één voor één op de lift en als ze dan binnen in de bus zijn, zet hij elke rolstoel met passagier en al met spanbanden vast aan de ijzeren rail die in de vloer van de bus zit. Als dit is gebeurd mogen de valide passagiers de bus in en natuurlijk ook de onontbeerlijke vrijwilligers welke zich spontaan achter elke rolstoel zetten en ze, waar dan ook, naar toe rollen.
U begrijpt dat dit zich ook bij aankomst herhaalt, zij het in omgekeerde richting en ook bij het 5^e caisson, waar het restaurant zich bevindt, moesten al de rolstoel- en rollatormensen met een kleine lift naar de eerste verdieping waar de koffie stond te wachten en er direct na de koffie nog een broodje met kroket werd rondgebracht.

Daarna gaf mevrouw Geluk, zij is de grote animator en oprichter van het museum, uitleg over het ontstaan en over wat er in het museum te zien en te horen is: ze zijn met één caisson begonnen maar inmiddels is het uitgebreid tot vier caissons. Daarna weer met de lift naar beneden en naar het museum zelf waar je verbaasd bent hoe men deze ruwe betonnen bakken heeft getransformeerd tot grote zalen van vaste of zwevende vloeren, met of zonder plafond.
Leuke zitjes waar je via een pedaal in de grond een videoscherm kan bedienen waarmee je de verhalen van overlevenden te zien en te horen krijgt. waar het verhaal van Anneke Burgers ook bij zat dus daar werd het druk want eenieder wilde haar verhaal horen.

Ook sta je versteld van hoe men leuke hoekjes heeft gecreëerd voor de jeugd welke zeer educatief zijn voor wat ons in de toekomst nog te wachten staat in verband met de klimaatontwikkelingen. Verder is het prachtig om te zien hoe creatief men de vier caissons met elkaar verbonden heeft waarbij ook diverse niveauverschillen met trappen en met liften worden opgelost zodat ook de invalide met zijn rolstoel gewoon het traject kan vervolgen. Natuurlijk ging de belangstelling van ons allen uit naar documentatie over Heijningen waar veel mensen zijn verdronken; er waren boeken met foto's, er was een maquette in een grote nis in een lange wat donkere corridor, waar op alfabetische volgorde alle dorpen vermeld werden met daarop alle namen van verdronken mensen, ook die uit Heijningen, nog steeds confronterend om ze te lezen.
Dan was er binnen nog een woning ingericht uit die tijd waarop eenieder dingen herkende uit hun eigen tijd en omgeving, eenzelfde woning staat er nu in Heijningen, zij het dan meer compleet.

Aan het eind had men een ovale, donkere ruimte ingericht waarop glazen wanden het geweld van de opgezweepte golven liet zien en met daarbij het gieren en bulderen van de storm, een belevenis waar je maar snel doorheen loopt. En natuurlijk, net als bij elk museum, was ook hier aan het eind van de route een winkel waar vele boeken over de watersnood lagen maar ook snuisterijen.

En zo werd het tijd om terug te gaan naar caisson 5 waar weer op de 1^e verdieping het avondeten zou worden geserveerd. Om daar te komen hebben we buitenom de caissons gelopen en dan pas zie je hoe schots en scheef ze daar liggen: het grootste gedeelte zit onder de grond en de rest steekt boven het maaiveld uit. Dan pas realiseer je je dat het toch wel kunstenaars waren die van deze grijze caissons van meer dan 80 jaar oud binnenin een prachtig, modern museum hebben gemaakt! In het restaurant van caisson 5 was men al bezig met het avondeten en nadat er drinken was gebracht kwamen ze vragen wat je wilde eten, vis- of tomatensoep, vis- of vlees en een toetje als dessert, wat werden we verwend.
Zelfs de vrijwilligers hebben meegeholpen met het uitserveren van het eten voor mensen die het niet konden, hun vlees in stukjes gesneden, knap hoor, en ook met afruimen hebben onze vrijwilliger meegeholpen.

Tot slot heeft de voorzitter van 'Sichting Verzorgd op reis', de heer Wim Langbroek, de microfoon gepakt om alle mensen nog eens hartelijk te bedanken: zo noemde hij de valide, minder valide en invalide mensen welke als gast mee mochten en bedankte hen voor hun aanwezigheid, dan natuurlijk al de vrijwilligers die toch hun vrije dag opgeofferd hebben om hun medemens een fijne dag te bezorgen en tot slot gaf hij de complimenten aan de chauffeur van de Rolstoelbus uit Breda welke toch maar alle rolstoelen met passagiers twee maal heeft vastgesjord en twee maal weer heeft losgemaakt, wat best een heel werk is, en nog een bedankje voor de veilige rit heen en terug.