Skip to main content

Van de redactie

Ter intro



Van de redactie
Je kent ze wel: van die mensen die als ze aangekomen zijn op de plaats van bestemming nog even in de auto blijven zitten. Gewoon, omdat er een mooi nummer op de radio is. Ik ben er zo eentje. Helaas heeft mijn autoradio steeds vaker kuren en weigert dan geluid te produceren. Vandaag had ik geluk. Die ene zender die ik kon ontvangen was misschien niet direct mijn eerste keuze, maar ik was blij dat ie het deed. Nostalgische (bekende en voor mij minder bekende) nummers vrolijkten de boel op tijdens de rit naar huis. Toen ik thuis de oprit op reed, moest ik even slikken. “We are family” hoorde ik Sister Sledge zingen. Allerlei herinneringen kwamen naar boven.

Ik moest denken aan de vele gezamenlijke weekendjes weg. Aan hoe we dan steevast belandden in een plaatselijke bar. Dit lied schalde dan vaak uit de speakers. “We are family”, een speciaal verzoekje aangevraagd door mijn oom. Speciaal voor zijn zus (mijn moeder). Wanneer het refrein klonk, dan zong hij enthousiast en uit volle borst mee. Daarbij paste hij de tekst een beetje aan:  “We are family and I’ve got my sister with me!” terwijl hij wild gebaarde naar mijn moeder. Die aan het begin van het nummer een beetje ineengedoken zat, maar naarmate het lied vorderde ook voluit mee ging zingen. 

Mooi verhaal, mooie tijden! Terwijl ik vandaag in de stilstaande auto zat te luisteren, zat mee te zingen en te denken aan toen, miste ik ze vreselijk. En toch kwam daar een glimlach. “We are family” met een hoop leuke verhalen. Door dit liedje, dat ik al in geen eeuwen meer had gehoord, besefte ik eens te meer hoe waardevol verhalen zijn. Hoe fijn het is dat verhalen herinneringen vormen die altijd bij je blijven, zelfs al zijn de mensen in die verhalen er niet meer.

Advertenties