Straal

Sinds afgelopen zomer werd mijn blik steeds waziger. Het leek alsof de mist continu aanwezig was, zelfs binnen, en de nevel dikker en dikker werd. Uiteindelijk was het voor mezelf en voor mijn medeweggebruikers niet langer verantwoord om achter het stuur te kruipen. Het (thuis)werken viel ook al niet mee. Op het beeldscherm was met een uitvergroting van 400 procent nog niet alles te lezen.

Gelukkig ontdekte ik een enorme uitkomst: donkere modus! Witte letters op een zwarte achtergrond maakten het ineens mogelijk om wel te lezen wat er stond. Maar helaas is dat maar bij een handjevol websites mogelijk en ook niet bij alle mailprogramma’s. Daarom greep ik regelmatig naar mijn mobieltje om met de camera in te zoomen en te ontdekken wat iemand bedoelde. Een tijdrovende en vermoeiende klus.

Een ander geluk is dat de oogheelkunde een oplossing heeft voor staar. Met een relatief kleine ingreep wordt de troebele lens uit je oog gehaald en vervangen door een kunststof exemplaar. Drie weken geleden was mijn rechteroog aan de beurt. Het was mijn eerste operatie ooit, dus vooraf kneep ik ‘m als een ouwe dief. Maar ik voelde en merkte er niets van. Ook achteraf had ik nergens last van. Sterker nog, hoewel mijn rechteroog ‘lui’ is, zag ik ineens een heldere, mistloze wereld.

Als dit stukje op de deurmat valt, is gisteren mijn linkeroog behandeld. Ik hoop op hetzelfde effect, zodat ik snel weer een scherpe en sprankelende blik heb. Dus kom je me binnenkort tegen op straat en ik loop je straal voorbij, dan ben ik arrogant, boos of te laat voor een afspraak. Daarom zeg ik nu alvast en welgemeend: ‘Tot ziens’!