Ter intro

Er zijn liefhebbers, maar ook haters. Jaarlijks zijn er discussies over vriendjespolitiek en doorgestoken kaarten. Opeens is iedereen kenner. Het gekke is, we hebben in Nederland bijvoorbeeld zeventien miljoen inwoners, en ook zoveel meningen, maar uiteindelijk kijken ‘maar’ drie miljoen mensen naar de liveshows. Op internet is het zo makkelijk om alles af te schrijven als goed tegen slecht. Als iets even wat minder gaat wordt meteen de artiest als persoon neergehaald. Een kwalijke zaak eigenlijk, want een minder nummer of zang zegt niets over een persoonlijkheid. Soms lijkt het alsof er alleen perfecte dingen mogen bestaan. Jammer van een evenement dat is neergezet om de vrede in Europa te bewaren. Nu hangt dit doel steeds vaker aan een zijden draadje.

Eurovisie is in de afgelopen tien jaar zo veranderd. Het gaat niet meer enkel om muziek, maar ook over verbinding en acceptatie. Je mening geven mag, maar ik hoop dat iedereen, wanneer die een reactie plaatst, bij zichzelf nagaat: hoe zou ik me voelen als iemand deze reactie naar mij stuurt?

Voor de liefhebbers onder ons geef ik mijn persoonlijke top drie:

1. Zweden, 2. Finland, 3. Noorwegen

Als deze Ter Intro uitkomt weten we de uitslag, ben benieuwd.

And… all I care about is love…