Van de redactie

De serie De Joodse Raad is momenteel nog op TV te zien. Maar via NPO Start heb ik deze gebingewatched. Een moderne term voor meerdere afleveringen van een serie achter elkaar kijken. In 2 avonden hadden we deze zeer indrukwekkende serie afgekeken. Vaak hoofdschuddend, soms met een klein traantje in de ogen. Hoe er met Joodse mensen omgegaan werd in de Tweede Wereldoorlog, in dit geval in Amsterdam. En hoe iedereen wegkeek.

Nu was ik door een oom van mij al eens op de Joodse Raad gewezen, want zijn vader Jaap van Duijn, was ten tijde van WO 2 als tuinman werkzaam in de buurt van Auschwitz. En heeft daar gezien en ervaren wat er met de Joodse mensen gebeurde. Hij is bij de Joodse Raad geweest om de voorzitters te waarschuwen voor wat er met de gedeporteerde Joden gebeurde. Dit is te zien in aflevering 3. Hier hadden vele Joden mee gered kunnen worden als ze ondergedoken waren. Mijn eerste reactie was dat het . . .  (vul zelf maar in) was, dat er met deze informatie niets gedaan was.

De serie laat ook het ontstaan van de Joodse Raad zien, de rol van de voorzitters en de manier hoe de Duitsers deze Raad ‘ge- of misbruikten’ om hun eigen mensen stapje voor stapje allemaal te deporeren. Zodoende heb ik meer begrip gekregen voor David Cohen, een van de voorzitters van de Joodse Raad.

Als ik het bovenstaande reflecteer naar de huidige tijd, vind ik het vaak jammer dat veel mensen niet beseffen hoe goed we het allemaal hebben. Geen oorlog, leven in vrijheid, een ruim eigen huis, vaak 1 of meerdere auto’s voor de deur, volop sport- en ontspanningsmogelijkheden, vaak meer dan 1 keer op vakantie, af en toe uit eten. Dit zal echt niet voor iedereen gelden.

Maar tel uw zegeningen, kijk wat je wel hebt, klaag wat minder, doe wat meer voor een ander en waardeer wat je wel hebt. Dat is echt veel meer dan de mensen in WO 2.