Watersnoodramp herdacht met herinneringen en oog voor de toekomst
Elke vijf jaar wordt de Watersnoodramp in Heijningen herdacht. In het Pestalozzihuis vond woensdag 1 februari de ingetogen herdenking plaats met toespraken, gedichten, foto’s, videobeelden en muziek van Drumfanfare Showband Heijningen. Ook zongen de leerlingen van de bovenbouw van Het Kompas het toepasselijke lied Watermensen van de 3JS. De herdenking werd bijgewoond door zo’n 170 belangstellenden.
Het verlies en de pijn
Burgemeester Aart-Jan Moerkerke legde in zijn speech het verband tussen 70 jaar geleden en nu. “Gisteravond zei mijn vrouw voordat we naar bed gingen dat het buiten flink waaide. Ik vroeg me toen af of mijn voorganger Ter Haar 70 jaar geleden hetzelfde gesprek had. Dat ook hij ging slapen met de gedachte dat het buiten flink waaide. Alleen heb ik nu mijn mobieltje naast m’n bed liggen en weet ik dat ik meteen word gebeld als er iets mis is. De communicatie gaat nu veel sneller dan toen”, aldus Moerkerke, die zelf heeft ervaren dat mensen het lastig vinden om over de Ramp te praten. “Over de Tweede Wereldoorlog wordt makkelijker gesproken. Het verlies en de pijn die tijdens de Watersnoodramp zijn geleden zijn daarvoor te groot.”
Verbeteren van de dijken
Loco-dijkgraaf Niels Mureau van Waterschap Brabantse Delta meldde dat het schap blijft werken aan het verbeteren van de dijken. “Dat gebeurt ook in de gemeente Moerdijk.” Maar beloven dat een natuurramp niet meer voorkomt, kan hij niet. “Een natuurramp is altijd onvoorspelbaar. We kunnen er alleen hard aan werken om het trachten te voorkomen.”
Klimaatverandering
Elke spreker haalde tijdens de herdenking niet alleen herinneringen op aan zeventig jaar geleden, maar wees ook op de gevaren van de klimaatverandering en de stijging van de zeespiegel. “We moeten rekening houden met de waarde van de natuur. Die waarde waren we in aanloop naar 1953 uit het oog verloren. Door nu wel rekening te houden met de waarde van de natuur kunnen we een herhaling van 1953 voorkomen”, aldus ceremoniemeester Jan Willem van Bodegom.
Diepe indruk
In het Pestalozzihuis kon je een speld horen vallen toen Carolien van Laarhoven de namen van alle 103 dodelijke slachtoffers noemde. Vooral het feit dat complete gezinnen met vaak heel jonge kinderen om waren gekomen, maakte diepe indruk.
Aansluitend werd de herdenking bij het Watersnoodmonument aan de Hoge Heijningsedijk voortgezet met het leggen van bloemen en kransen, de Last Post, een minuut stilte en Het Wilhelmus. Een defilé rond het monument vormde de afsluiting van de ingetogen, maar tegelijk indrukwekkende bijeenkomst.
