We did it! Het verslag van Raid Lowlands 2023

In een notendop bestaat de Raid Lowlands race uit een tocht van vrijdagavond tot en met zondagmiddag 12 uur. In deze tijd moet er zo’n 200 km worden afgelegd afwisselend door te lopen, mountainbiken, kajakken of zwemmen en dit alles met maarliefst 4.000 hoogtemeters. Tijdens de route moeten checkpoint worden gevonden, maar deze route was tot vrijdagavond voor ons nog onbekend. De kaarten kregen wij in de bus terwijl we onderweg waren naar het punt waar we werden gedropt. Vervolgens hebben we enkel een kompas en de kaarten tot onze beschikking om de route te bepalen. Het is een wedstrijd maar wij hadden een duidelijk persoonlijk doel voor ogen, de finish halen voor zondagmiddag 12 uur.

Op vrijdagavond om 21.30 uur was de start door 5 km te rennen in Valkenburg. Al tijdens deze kilometers maakte we kennis met de prachtige omgeving bestaande uit grotten en de Cauberg. Vervolgens de bus in waar we eindelijk de kaarten ontvingen. We werden afgezet in La-Roche-en-Ardenne waar de race om 1.00 uur startte met het in elkaar zetten van de fietsen. Heel bijzonder om dit met 68 teams op een voetbalveld midden in de nacht te doen. Nadat we de fietsen in elkaar hadden gezet konden we aan de 1e etappe beginnen. De checkpoints waren op verschillende plaatsen opgehangen en waren niet altijd even makkelijk te vinden. Zo belandden we zelfs op een privéterrein waar de beschonken eigenaar ons op stond te wachten en ons vriendelijk toch dringend verzocht een ander pad te kiezen.

We hebben heel veel getraind met elkaar maar de hoogtemeters waren iets waar wij ons niet goed op konden voorbereiden. Met name Michel had de grootste uitdaging in etappe 1, de 1.000 hoogtemeters waren gelijk goed voelbaar in de knieën en bovenbenen. Na nog maar 6 uur lopen was dat al wel een tegenvaller aangezien we nog 30 uur voor de boeg hadden. Met veel humor hielden wij als team de spirit erin. Uiteindelijk mochten we zaterdagmorgen na 30 km lopen op de mountainbike verder. Een fijne afwisseling welke wat verlichting gaf. Nou ja, verlichting, ook deze etappe bevatte 780 hoogtemeters over steile heuvels en modderige paden. Etappe 2 verliep als verwacht soepel en rond het middaguur was de start voor etappe 3. Toen nam de druk iets toe want we wilden voor 15.30 uur bij het startpunt van het kajakken zijn. Stevig de pas erin en doorbijten. En met succes want we waren op tijd bij de kajak voor een tocht van 23 km. Het kajakken leek vooraf een rustige etappe dat bleek een verkeerde inschatting. Tijdens de tocht ging het regenen en sloegen de golven met regelmaat in de kajak waardoor we zeiknat aankwamen. Aangekomen op het eind van deze etappe zagen we de eerste teams uitvallen door kou en vermoeidheid. Door de regen hadden we het vreselijk koud en zo lang zitten maakte dat we wat stijf uit de kajak kwamen. We zijn snel doorgelopen om weer warm te worden. Vervolgens de fiets weer op (inmiddels zaterdagavond) en na middennacht kwamen we aan bij de laatste etappe. Dit was weer lopen en dit keer op natte schoenen nog vanuit de kajak.

Deze tocht verliep anders dan gedacht. Het lange wakker blijven eiste zijn tol en met name Martijn begon te hallucineren. Na een checkpoint raakten we verdwaald en hebben we de keuze gemaakt om checkpoints over te slaan. Wij waren niet het enige team met deze worsteling achteraf. De medici teams hadden de handen vol aan gedesoriënteerde avonturiers. De 2^de nacht was koud en guur en dit merkten we tijdens het fietsen. Toen we zelfs in slaap dreigden te vallen tijdens het afdalen op de mountainbike hebben we als team besloten om even kort te stoppen voor een powernap van 15 minuten. Dit hielp want de verschijnselen waren verdwenen.

We besloten om de gemakkelijkste route richting Maastricht te nemen. Iets rustiger zonder al te veel hoogtemeters. Michel nam het voortouw in navigeren, echter bleek zijn uitgestippelde route bijna een touretappe uit de Franse Alpen en dat zal hij nog lang aan moeten horen. Rond 8.30 uur op zondagmorgen passeerde we de grens in Zuid-Limburg. De etappe met het zwemmen hebben we helaas niet kunnen doen omdat we anders niet op tijd waren in Valkenburg.

Ons doel is gelukt! Om 11.30 uur reden we als team over de finish en werden we opgewacht door familie en een flinke aanhang vrienden uit de Fendert. Middels een GPS tracker hebben zij ons het gehele weekend kunnen volgen. Ook zij konden het zien wanneer we een checkpoint misten of wanneer we verdwaald waren.

Met een welverdiende 42e plaats mogen we meer dan trots zijn. Zeer vermoeit maar met niet te veel spierpijn kijken we nu terug op een hele geslaagde race! En stiekem smaakt dit best naar meer…