Van de redactie

De telefoon gaat. Onbekend nummer, geen melding 'mogelijk spam'. Ik neem op en zeg: “Met Vormeer.”
“Spreek ik meneer Vormeer?”
“Ja… dat zeg ik toch.”
“Komt het gelegen dat ik u even bel?”
“Eigenlijk niet, maar….?”
“U heeft in het verleden onze krant gelezen,” gaat de stem mij volledig negerend verder:
”Ik mag u als oud-lezer een geweldige aanbieding doen. Drie jaar lang…..”
“Voor u verder gaat; prima krant, maar ik kom te weinig aan lezen toe.”
“Dat hoor ik vaker… Ik mag u de digitale versie aanbieden met in het weekend de papieren krant met 40% korting. Lijkt u dat wat?”
“Nogmaals… prima krant, maar ik kom onvoldoende aan lezen toe.”
“Wij willen naar 300.000 lezers…….”
(‘Hoe kom ik op een goede manier van deze ‘hardhorende’ man af?’) 
Mijn vrouw zegt altijd ‘afkappen’, maar dat vind ik niet netjes.
“… en dat dan drie jaar lang. Wat vindt u daarvan?”
Niks eigenlijk…. Ik ben te veel bezig om –zonder schade– van deze man af te komen.
“Geen idee….”
De man begint zijn spraakwaterval opnieuw: geheel digitale versie, alle bijlagen en katernen, af en toe een digitale editie van ‘New York Times’. (‘Nog meer leesvoer’.) En dat met een korting van 58% drie jaar lang.
“Wij hebben al een regionale krant. Ik zal er over nadenken.”
“Niet te lang. Alles vervalt als we de 300.000 bereikt hebben…. En... maar €8,45 per maand.”
Zucht… “Okay, doe dan maar.” Even gegevens controleren; het gesprek is afgelopen. Nu nog het bandje met mijn rechten op telemarketing.
Potverdikke… Toch ergens ingetrapt. Slim zijn ze op dat call-centrum en Oost-Indisch doof. Moet ìk weer opletten, dat ik het annuleringsformulier op tijd opstuur.
Drie weken later... De telefoon gaat. Onbekend nummer, geen spammelding. Ik neem op... waarom eigenlijk? Of ik een nieuw energiecontract wil.
“Tja…” onderbreek ik: ”Ik wens u een goede dag. De verbinding wordt nu verbroken.”
Tuut … Tuut … Tuut… Zo eenvoudig kan het zijn. Je kan natuurlijk ook doen of je een tunnel inrijdt.

Sjerp Vormeer